IZMEĐU HUNIJE I PANONIJE

Apstrakt

U srpskoj nauci o književnosti druge polovine 2010-ih godina interesovanje za životno delo Miroslava Krleže, osim tematskog broja časopisa Gradac, označava doktorska disertacija Vlaha Bogišića, hrvatskog naučnika i leksikografa koji decenijama istražuje Krležu, odbranjena 2016. u Novom Sadu. Bogišić u svojoj disertaciji tvrdi da se Krleža može smatrati i srpskim piscem. Naime, Krleža je svojim delom, pozicijom i vezama izvršio takav uticaj na srpsku književnost koji se nikako ne može zanemariti. Imre Bori 1976. u monografiji o Krleži tačno određuje mađarske aspekte Krležinog životnog dela: pripovetku Hodorlahomor Veliki, koja govori o Krležinom ideološkom zaokretu, povezuje sa Adijevom predstavom Pra-Pakosnog; a esej o Adiju iz 1930. svrstava među one tekstove, u kojima je Krleža formulisao svoj pogled na književnost. Rad s jedne strane predstavlja i vrednuje tok razmišljanja monografije Imrea Borija, a s druge strane dokazuje da se mađarski elementi dela hrvatskog pisca ne mogu razmatrati isključivo u kontekstu književnosti Monarhije. Naime, zamisao o trećoj komponenti prostora Mediterana, formulisana u Krležinom eseju Zlato i srebro Zadra, naišla je na direktan odjek u mladoj vojvođanskoj književnosti šezdesetih godina prošlog veka.